توي کتابتون يه شعر هست که:
يک سلامم را اگر پاسخ بگويي ميروم لذتش را با تمام شهر قسمت مي کنم..
من درست جايي که اين بيت داشت منو به مرز جنون مي کشيد و مدام مي خوندم براي خودم و فکر مي کردم به کسي که..... آن کس رسيد و اول خودش سلام کرد............................. بي آنکه کوچکترين چيزي از حال من بداند... آنوقت مدام پيش خودم ميگفتم بايد از کاظم بهمني عزيز بپرسم که اگر خودش سلام کرد يعني حتي بالاتر از اينکه جواب سلامم را بدهد آنوقت چه بايد گفت؟؟؟
به خاطر تک تک بيت هاي معرکه تان ممنونم....................