سلام رفيق

اين غزل رو از کتابتون هم که خوندم به دلم نشست واقعا عاليه.ولي
مصرع اول بيت پنجم رو هر کاري کردم به دلم نميشينه.

...بـا مـرامـي که من از تـو بـاوفـا دارم سـراغ
مي روي دوزخ مـرا وقتـي بـبـيـنـي در بهشت

آوردن همزمان "من " و "م"در دارم و صفت با وفا که اصلا سر جاش قرار نگرفته.

من هم با غزلي به روزم اگه افتخار بديد...