بر جگر مي نَهم چو دندان را

نخورم جز به خون دل نان را

مَشِکن چون دلم تو پيمان را

يا به تيغت ببند افغان را

يا بزن مُهر بر لبم با لب

ما هروز با اشعار آئيني بروزيم[گل]