با ياد دوست
سلام
حقيقتش من مژه هاي هر كسي را خواستم بشمارم يه جورايي تحقير شدم ... به اين نتيجه رسيدم كه مژه هاي مبارك خودم را بشمارم ... ليكن همون اول راه چشمم دراومد
لذا تسليم
حرف شما قبول
...
بيت اول كه حرف نداره
در مورد بيت دوم ... تعابير بسيار زيبا و بديع به كار رفته ... (ليكن از آنجا كه اصولا شاعران منبع الهامند لطفا از اين پس راهكارهاي كم خطرتري به مخاطبان ارائه دهيد
)
بيت سوم هم خيلي روان و ساده و خوب مطلب را منتقل كرده
بيت چهارم :
و زماني كه حـــريف تو رفيق است و رفــــيق تو حريفدست در دست رفيقي زدن و سخت فشردن سخت است
تو فرانسه بش مي گن شيَسم ... اما فكر كنم فارسيش مي شه تجانس؟!... آرايه با ظرافت زيبايي به كار رفته ... تكرار واژه ي سخت در مصرع دوم هم خيلي مناسب و به جاست ... كما اينكه كل بيت غم سنگيني را القا مي كنه ...
دو بيت آخر هم كه تكليفش معلومه ...
و در آخر مهمترين نكته اينكه تكرار مطلع غزل در مقطع بسيار به جا، هنرمندانه و تاثيرگذار است و تكليف غزل را خيلي خوب مشخص مي كنه!
الهي عاقبت شيد
